Os hábitats máis interesantes para os coleópteros das illas son as áreas dunares, as matogueiras de toxo edafoclimático e os piñeirais. Están citadas 255 especies incluindo endemismos restrinxidos a estas illas.
Os sistemas dunares comprenden un tipo de hábitat moi especializado onde viven escaravellos sabulícolas errantes e zapadores, a maioría nocturnos. Moitos deles, como os pertencentes á familia dos tenebriónidos, están dotados de proteccións contra as duras condicións do medio, tales como o grosor da súa cutícula ou a súa forte pigmentación. Localízanse na superficie do solo, debaixo das pedras ou o pé de distintas plantas, o parecer non lles importa a desecación, as mobilidades do terreo ou os cambios bruscos de temperatura. Na zona supralitoral das praias, baixo os restos que arrastra o mar, atópanse especies propias de terreos salgados. Estas caracterízanse pola escasa pigmentación da cutícula. Moitas delas son fitófagas e florícolas e viven sobre plantas nutrícias. Para ser extensións tan pequenas, as dunas presentan una alta diversidade de especies de escaravellos con especies tan interesantes como o carábido Trechus cuniculorum ou o crisomelido Longitarsus australis.
Nos toxais dos acantilados viven Tretramelus parvus e Stenosis oteroi, especies endémicas de distribución restrinxida ás Cíes e zonas próximas, e a espectacular Macrothorax rugosus, considerada especie ameazada.
Os piñeiros posúen unha rica comunidade de coleópteros. Viven baixo as pedras e entre a cortiza das árbores. A maioría aliméntanse de madeira e só algúns consumen as follas dos piñeiros ou de plantas do sotobosque. Destacan neste medio o carábido Steropus galaecianus e os cerambícidos Ergates faber e Corymbia stragulata.
Outros tipos de escaravellos que podemos atopar son por exemplo o Ernobius vinolasi ou especies a protexer como son: Macrothorax rugosus, Trechus cuniculorum, Tretramelus parvus, Stenosis oteroi, Ergates faber e Corymbia stragulata.
Os sistemas dunares comprenden un tipo de hábitat moi especializado onde viven escaravellos sabulícolas errantes e zapadores, a maioría nocturnos. Moitos deles, como os pertencentes á familia dos tenebriónidos, están dotados de proteccións contra as duras condicións do medio, tales como o grosor da súa cutícula ou a súa forte pigmentación. Localízanse na superficie do solo, debaixo das pedras ou o pé de distintas plantas, o parecer non lles importa a desecación, as mobilidades do terreo ou os cambios bruscos de temperatura. Na zona supralitoral das praias, baixo os restos que arrastra o mar, atópanse especies propias de terreos salgados. Estas caracterízanse pola escasa pigmentación da cutícula. Moitas delas son fitófagas e florícolas e viven sobre plantas nutrícias. Para ser extensións tan pequenas, as dunas presentan una alta diversidade de especies de escaravellos con especies tan interesantes como o carábido Trechus cuniculorum ou o crisomelido Longitarsus australis.
Nos toxais dos acantilados viven Tretramelus parvus e Stenosis oteroi, especies endémicas de distribución restrinxida ás Cíes e zonas próximas, e a espectacular Macrothorax rugosus, considerada especie ameazada.
Os piñeiros posúen unha rica comunidade de coleópteros. Viven baixo as pedras e entre a cortiza das árbores. A maioría aliméntanse de madeira e só algúns consumen as follas dos piñeiros ou de plantas do sotobosque. Destacan neste medio o carábido Steropus galaecianus e os cerambícidos Ergates faber e Corymbia stragulata.
Outros tipos de escaravellos que podemos atopar son por exemplo o Ernobius vinolasi ou especies a protexer como son: Macrothorax rugosus, Trechus cuniculorum, Tretramelus parvus, Stenosis oteroi, Ergates faber e Corymbia stragulata.
0 comentarios:
Publicar un comentario