As illas presentan unha variada malacofauna terrestre reunindo a unhas 31 especies de caracois e babosas. Entre elas podemos atopar especies características da malacofauna galega como o caracol Portugala inchoata, especie endémica da área lusitánica moi abundante nas zonas costeiras, o Oestophora barbula, tamén endemismo ibérico.Non falta o helícido máis abundante en Galicia, o caracol de horta Helix aspersa.
Sen embargo, a maior parte dos caracois só miden uns poucos milímetros. Podemos atopar especies de distribución costeira de carácter mediterráneo como as diferentes especies do xénero Cochlicella e Theba pisana. Destacan por estar moi localizadas en Galicia Xerotricha apicina e Ovatella myosotis, especie anfibia que resiste altas concentracións de salinidade no supralitoral.
Collumela aspera só está citada en Galicia dentro da Península Ibérica. É característica de zonas arboradas xunto a especies europeas tan frecuentes como Aegopinella nitidula ou Discus rotundatus.
As babosas, para protexerse da desecación, adquiren hábitos nocturnos e viven preferentemente en lugares húmidos, escondéndose baixo as pedras, nos troncos caídos, entre as follas caídas,etc. A maior parte das especies son omnívoras e a súa determinación correcta require do estudio do seu aparto xenital.
En medios antropóxenos atopamos a Deroceras reticulatum, Lehmannia valentiana e Arion intermedius, aínda que a maioría están ligadas a ecosistemas de bosque. Entre as mais curiosas está Geomalacus maculosus, que só sae nas noites cálidas e húmidas. É unha especie endémica da área lusitánica e está protexida por diferentes convenios internacionais. Ramonea nas setas e nos líquenes das rochas, refuxiándose nas fendeduras e en lugares moi húmidos.
Outros endemismos do norte peninsular son Deroceras lombricoides e Deroceras hispaniensis. Estas babosas viven no solo dos piñeiros. Interesa especialmente pola súa rareza o Furcopenis circularis. Pertence a un xénero endémico de Galicia con só dúas especies máis.
Sen embargo, a maior parte dos caracois só miden uns poucos milímetros. Podemos atopar especies de distribución costeira de carácter mediterráneo como as diferentes especies do xénero Cochlicella e Theba pisana. Destacan por estar moi localizadas en Galicia Xerotricha apicina e Ovatella myosotis, especie anfibia que resiste altas concentracións de salinidade no supralitoral.
Collumela aspera só está citada en Galicia dentro da Península Ibérica. É característica de zonas arboradas xunto a especies europeas tan frecuentes como Aegopinella nitidula ou Discus rotundatus.
As babosas, para protexerse da desecación, adquiren hábitos nocturnos e viven preferentemente en lugares húmidos, escondéndose baixo as pedras, nos troncos caídos, entre as follas caídas,etc. A maior parte das especies son omnívoras e a súa determinación correcta require do estudio do seu aparto xenital.
En medios antropóxenos atopamos a Deroceras reticulatum, Lehmannia valentiana e Arion intermedius, aínda que a maioría están ligadas a ecosistemas de bosque. Entre as mais curiosas está Geomalacus maculosus, que só sae nas noites cálidas e húmidas. É unha especie endémica da área lusitánica e está protexida por diferentes convenios internacionais. Ramonea nas setas e nos líquenes das rochas, refuxiándose nas fendeduras e en lugares moi húmidos.
Outros endemismos do norte peninsular son Deroceras lombricoides e Deroceras hispaniensis. Estas babosas viven no solo dos piñeiros. Interesa especialmente pola súa rareza o Furcopenis circularis. Pertence a un xénero endémico de Galicia con só dúas especies máis.
0 comentarios:
Publicar un comentario